Wij hadden zelf nog een hond die gewend is om altijd met een andere samen te zijn, zij is helaas onverwachts overleden in februari. Hij is dus een paar maandjes alleen bij ons geweest en heeft nu weer een vriendinnetje erbij. Het ging in het begin al goed toen zij bij ons kwam, maar in het begin deden ze nog niet veel samen. Maar ze maakten ook zeker geen ruzie of gingen vechten. Inmiddels kunnen ze heel goed overweg samen en spelen ze heel veel en zoeken elkaar vaak op of liggen naast elkaar.
Toen ze net bij ons in huis was hebben we haar laten checken bij de dierenarts, waar ook gelijk haar chip gecheckt werd. Omdat onbekend is wanneer ze geboren is etc. zullen we nooit echt weten hoe oud ze echt is. Er werd gezegd dat ze rond de 2 was, maar volgens de dierenarts zou ze ouder zijn. Ook bleek dat ze last had van artrose, dit zou als oorzaak kunnen hebben dat ze geen goed eten kreeg. Hiervoor krijgt ze nu ''snoepjes'' om het minder vervelend te maken voor haar en aangepast voer. Dit is gelukkig heel goed aangeslagen en je merkt verschil met hoe ze eerst was. Ze struikelde heel veel en liep soms best moeilijk, daar is nu gelukkig niks tot weinig meer aan te zien.
Het is heel leuk om te zien dat ze zich steeds meer thuis is gaan voelen, ze zoekt je vaak op en gaat heel goed om met onze andere hond. Ze moet nog wel getraind worden en daar is ze wel eigenwijs in. Thuis luistert ze (meestal) wel goed naar comandos als zit, af en blijf en als je haar roept komt ze 9 van de 10 keer wel. Als we wandelen met haar is er veel om haar heen waardoor ze wat minder luistert. Maar om positief te zijn, we zien daarin ook zeker veel verschil met hoe ze in het begin luisterde. En daarbij is het natuurlijk geen puppy meer en is het moeilijker om haar te trainen.
Het vervelende is dat je nooit zal weten wat zo'n hondje heeft meegemaakt en hoe oud het precies is. Nu hebben wij nog een ''makkelijk ras'', een golden retriever. Nu denken wij dat ze wel een mix is met een ander ras, maar waarmee zouden wij niet weten. Waarschijnlijk heeft zij eerder wel in een huis gezeten omdat ze veel dingen al wel kent. Zo staat ze al vanaf vrij in het begin elke avond in de gang omdat ze wil gaan wandelen en houdt ze daar ook enorm van.
Wij zijn natuurlijk heel blij met haar en hoe goed het heeft uitgepakt. Wij kunnen haar nu extra ondersteuning geven aan haar artrose en natuurlijk een warm thuis. Wij zijn gewend om een hondje uit een nest te hebben die gelijk vanaf pup bij ons is, zo weet je wat ie meemaakt en dat dit eventueel zijn gedrag kan beïnvloeden. Hier weet je dat niet en dat is natuurlijk wel wat minder. Toch zijn wij blij dat we haar een plekje hebben kunnen geven en dat ze het hier wel naar haar zin heeft (tenminste zo lijkt het haha ;).
Hopelijk vonden jullie het leuk om een wat persoonlijker artikel te lezen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie!